AF

eski bir anı gibi taşıyor kederim

kırışıyor yüzümün denizleri

ey azalan zamanı kalbimin

ey dizelerimin sessizliği

sen çırpındıkça dirilir yüzümün kumaşı

bir eski tebessüm gibi dikilir karşıma

açılır dudaklarının renkli kapısı

–içimde kımıldıyor gülüşünün kiraz kanı–

ey yüreğimi kesen

parmak uçlarının katanası.

ne zaman dokunsan yarama

ne zaman kanasa bir yanım

–kendini hiç affetmeyen bir tanrıyla karşılaşırım.