Gün gelir, Gün biter, Bilinmez kaç gün geçer. Ölmüş saatler Zaman ağır yaralı, Geçecek olanın var mıdır ki anlamı? Kalmaz yanında Yıpratır seni, Acımasızdır düşünmez kimseyi… Akar gider durmaksızın Yaklaştırır büyük sona Son mudur onun bitişi? Belki de başlangıçtır onun gidişi…

Karanlık bir odada, Kalmışım bir başıma. Beni sevdiğini sanırdım, Bir yanılgıya daha kapıldım. Unuttu beni burada, Aklına gelmedim bir daha. Oysa yanından ayrılmazdım, Ağlamazdım, sızlamazdım, Yarı yolda bırakmazdım. Bakıyorum geçmişe, Ne çok değer vermişim, İlk yıpranışta terk edilmişim. Yaşananlar normalmiş, Yerime yenisi gelirmiş, Kayıp eşya deposu, Unutulanların yeriymiş. Karanlık bir odada, Kalmışım bir başıma. Hiç değerli değilim, Asla aklına gelmedim. Ayrıldık bir defa, Gelen olmadı bir daha.

Nerededir bedenim sen bilir misin? Mezarlıklarda hiç aradın mı bir isim? Öldüm mü kaldım mı bilinmez, Bu dünyadan böyle gidilmez. Annem kaldı arkamda perişan, Düşmüş sokağa feryat figan. Arar beni, ağlar çaresiz. Pusludur günler, hayat belirsiz. Masumca bekler, geçer günler, Bekledikçe bekler, zaman geçer, Her kapı çalışında canından can gider. Ne gelen vardır ne de bir haber, Kesilmez umudu yine de bekler. Beni boşuna beklemeyin, Çalamam artık bir kapıyı. Bedenim bir ormanda çürüdü, soldu Ruhum bilinmez diyarlarda kayboldu. Nereye baksan oradayım ben, Bir sokak çukurunda gömülmüşüm ben. Kökünden koparılmış fidan oldum, Meyve veremeden toprak oldum. Dedim ya; Nereye baksan oradayım ben, Binlerce sahipsiz mezarım ben.